a n a l i z a

wszystko sprowadzam do analizy. przestrzeń buduje się z magii geometrii, a osobowości z rozwarstwiających się podświadomie ukrytych cech, które rozrastają się i niektóre zostają jak kora w drzewie, a niektóre opadają jak jego liście.

ale kiedy po analizie okazuje się, że jest coś więcej, coś nadrzędnego, coś co zupełnie wszystko zmienia i nawet punkt widzenia.

twory

Za każdym razem spodziewam się czegoś, co przeniesie mój umysł do innego świata. Uczę się szybkiego przejścia na tamtą stronę, bo w rzeczywistości nie wiadomo, co to wszystko oznacza, czym jest i na co się składa. Surowość kątów i precyzja linijki jest ważna, wszędzie indziej oprócz tego jednego magicznego miejsca, gdzie jeśli już decydujesz się wejść, to wiedz, że nic już nie będzie takie samo. Czuć to od samego progu. Przechodzisz przez skrzypiące drzwi do pomieszczenia, w którym czuć ciepły zapach i suchość węgla. Cień na ściany rzucają wielkie deski. Sytuacyjne nastroje przeszywają ciało i zatrzymują się w głowie, zostając w nostalgicznym potrzasku wpadających na siebie wizji. Czekasz na niecierpliwie biały arkusz papieru i błądzisz po entuzjastycznie wijących się z podświadomości obrazów. Mocowanie wszczyna nieznośną dyskusje w mózgu i za każdym razem irytuje brak niezbędności. Ale kiedy w końcu dotykasz tego świata przez magiczne tajne przejście medium roznieca totalny chaos i poszukiwania w głowie zmieniają się w pytania lub wyzwania. Czasem nie ma nad czym się zastanowić. Czasami trzeba tylko przestać.